Pijn is een naar, soms ondraaglijk gevoel in ons lichaam. Pijn wordt vaak veroorzaakt door een beschadiging in of aan ons lichaam. Pijn is dan ook een signaal, dat ons waarschuwt dat er iets mis is in ons lijf.
Acute pijn treedt plotseling op en heeft meestal een duidelijke oorzaak. Omdat de oorzaak duidelijk is, is deze in veel gevallen te behandelen. Bijvoorbeeld bij een acute blindedarmontsteking. Als de oorzaak, de ontstoken blindedarm, operatief wordt verwijderd, zal de pijn ook weg zijn.
Chronische pijn is een pijn, die al langere tijd bestaat. De oorzaak van die pijn is vaak niet duidelijk. Ook niet na uitgebreide onderzoeken. We noemen dit onbegrepen chronische pijnklachten. Of de oorzaak van de pijn is wel bekend, maar de pijn is niet goed te behandelen. Dit zijn de begrepen chronische pijnklachten.
In mijn praktijk behandel ik veel mensen uit Den Bosch, Eindhoven, Tilburg en omstreken met deze chronische pijnklachten. In veel gevallen met succes. Deze mensen hebben vaak te horen gekregen dat ze: “ met de pijn moeten leren leven” of: “als u op een andere manier met de pijn omgaat, zult u er minder last van hebben”. Vaak zeggen hulpverleners dit met de beste bedoelingen. Maar toch zijn veel patiënten hier boos, teleurgesteld of verdrietig door.
De komende weken wil ik telkens een situatie van een patiënt met chronische pijnklachten met u doornemen. Uiteraard anoniem.
Mevrouw Ten Have (gefingeerde naam), is een vitale 64-jarige vrouw van deze tijd. Ze werkte al twintig jaar als vrijwilligster in een verpleeghuis, sinds haar vier kinderen het huis uit waren.
Verder tenniste ze twee keer per week en deed ze nog steeds mee aan de competitie. Twee jaar geleden was ze met haar team nog kampioen in hun klasse geworden. Ze skiede niet meer, uit angst te vallen. Maar op de wintersport deed ze nu met veel plezier aan langlaufen.
Helaas waren twee jaar geleden ook de klachten aan haar benen begonnen. Haar benen leken niet meer te willen, ze leken van elastiek. In het begin voelde ze alleen af en toe een pijnscheut in een van haar benen. Maar al gauw trad de pijn op bij iedere belasting. Staan, lopen en fietsen gingen niet goed meer.
Haar huisarts handelde snel en adequaat. Hij stuurde haar al spoedig door voor allerlei onderzoeken. Er werd bloedonderzoek gedaan en er werden röntgenfoto’s gemaakt. Niets te vinden. Hij stuurde haar vervolgens door naar de nodige medisch specialisten. Zij deden alle noodzakelijke onderzoeken, om de oorzaak vast te kunnen stellen van de zwakte en de pijn in haar benen. Zonder resultaat.
Via een vriendin, kwam mevrouw Ten Have op mijn spreekuur. Ze was ten einde raad. Ze was volledig aan huis gebonden en :”mijn man moet me overal mee helpen”. Zonder dat maar iemand dat gesuggereerd had, voelde zij zich verder een enorme aanstelster.
Ik onderzocht haar grondig op de Westerse manier en met methoden uit de traditionele Chinese geneeskunde. De uitkomsten uit die traditionele Chinese methoden gaven aan, dat er sprake was van enkele blokkades in haar energiehuishouding. Vervolgens besprak ik het behandelplan met haar.
Ik zou met zes behandelingen beginnen. Klassieke acupunctuur gecombineerd met ortho-acupressuur. Bij klassieke acupunctuur stimuleer ik met minuscule naaldjes bepaalde acupunctuurpunten op de huid. Met ortho-acupressuur stimuleer ik acupunctuurpunten door druk met mijn vingers.
Acupunctuurpunten staan via energiebanen (meridianen) in verbinding met vitale functies en organen. Een arts-acupuncturist kan door stimulatie van zo’n punt, energieblokkades opheffen die klachten veroorzaken. Door het verhelpen van de blokkade verdwijnt of vermindert een klacht meestal.
Het is lang niet altijd duidelijk waardoor zo’n energieblokkade is veroorzaakt. Dat kan een verkeerde houding in de auto of achter de computer zijn. Of een nare gebeurtenis, als een sterfgeval of een ziekte van de partner. Na die eerste zes behandelingen kon mevrouw Ten Have zich weer voetje voor voetje en pijnvrij door het huis bewegen. Hulp van haar man had ze binnenshuis in ieder geval niet meer nodig.
Vervolgens bleef ik haar nog enige tijd wekelijks behandelen. Mevrouw Ten Have kan op dit moment weer fietsen en langere afstanden lopen. Dit had zij al anderhalf jaar niet meer gedaan vanwege de pijn. Haar volgende doel is weer aan het tennissen te komen!