Het is deze week reumaweek. De bestrijding van reuma kost veel geld. Nog steeds weten we niet echt wat de oorzaak van reuma is. Ook zijn de meeste medicijnen niet werkelijk helpend. Daarom komen we deze week collectanten tegen. Mensen die zich inzetten om meer onderzoek naar reuma mogelijk te maken.
Gelukkig hebben we tegenwoordig ook in Nederland de mogelijkheid om van acupunctuur gebruik te maken. Door acupunctuur wordt het lichaam gestimuleerd lichaamseigen ontstekingsremmers en pijnstillers aan te maken. Dat is inmiddels door veel wetenschappelijk onderzoek aangetoond. Daardoor remt acupunctuur de aanmaak van ontstekingen, bijvoorbeeld bij reuma en bij talloze andere aandoeningen waar ontstekingen bij komen kijken. Zoals het karpaaltunnelsyndroom, een tennisarm en sportblessures. Natuurlijk remt, verzacht of stopt acupunctuur ook de pijnen. Niet alleen bij reumatische aandoeningen, maar ook bij hoofdpijn en migraine, bij whiplash, bij RSI en bij talloze andere (on)begrepen pijnen.
Zo schiet me al denkend mevrouw Truus Jellema (gefingeerde naam) te binnen. Zij is een 44-jarige patiënt van me. Truus is chefverkoopster in een groot warenhuis. Ze heeft twee kinderen van 14 en 16 jaar. Truus heeft jarenlang met haar man en kinderen voor een grote multinational in het buitenland gezeten. In warme streken had ze veel minder last van haar reumatoïde artritis. Want dat is de vorm van reuma waar ze aan lijdt. De laatste jaren in het buitenland waren in Beijing, de hoofdstad van China geweest. Daar hebben ze snikhete zomers en erg koude winters. In de winter had Truus vreselijke last.
Maar ze zat in China natuurlijk “dicht bij het vuur”. Dat wil zeggen: de acupunctuurkliniek lag om de hoek. Of eigenlijk niet de acupunctuurkliniek, neen het reguliere, westerse ziekenhuis. Elk ziekenhuis in China heeft ook een acupunctuurafdeling. Net zoals hier ieder ziekenhuis zijn fysiotherapieafdeling bezit.
Truus liet zich behandelen. Het viel haar mee, tenminste ze vond dat de naaldjes geen pijn deden. En… het hielp. Haar ontstekingen werden minder en de pijn ook. Ze ging weer beter slapen. Ze kon weer golfen, haar favoriete sport.
Toen vertrok het gezin Jellema weer naar Nederland. Ze wilden een aantal jaren in Nederland verblijven omdat ze de kinderen hier de middelbare school wilden laten volgen. In Nederland was het bij aankomst net herfst geworden. Dus de ontstekingen en de pijnen werden weer heviger. Truus sukkelde zo’n anderhalf jaar door. Truus kon bijna niets meer. Ze had 12 uur huishoudelijke hulp, omdat zelfs een pan uit de kast pakken pijn deed. Haar werk bij het warenhuis kon ze ook al tijden niet meer doen.
Ze besloot ten einde raad toch maar een keertje bij mij langs te komen. Ook al was ik geen echte Chinese acupuncturist. Ik moest eerst een soort “toelatingsexamen” afleggen. Truus vroeg honderduit waar en door wie ik was opgeleid, wat mijn succespercentages waren en of ik pijnloos kon prikken. Ik snapte haar argwaan en heb haar vragen rustig beantwoord.
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Het was herfst toen we met de behandelingen begonnen en het ging toen erg slecht met Truus. Na een behandeling of drie begon Truus beter te slapen, want ze werd rustiger, ook doordat de pijnen minder werden. Na een stuk of acht behandelingen begonnen de ontstekingen eveneens te verminderen. Waardoor de pijn ook weer stukken minder werd.
Ondertussen is Truus net zo tevreden als ze in China was. Ze komt regelmatig langs voor onderhoudsbehandelingen, zodat ze weer kan werken en kan golfen. Van de zomer gaat ze naar Beijing. Haar man kon kaartjes bemachtigen voor de Olympische Spelen. Maar Truus gaat ook om haar acupuncturist weer even te groeten. Tussendoor laat ze zich waarschijnlijk ook weer even door hem behandelen. Want vier weken zonder acupunctuur, bevalt haar meestal niet zo goed, ook niet als het zo warm is als het in Beijing zal zijn.