Eind 1994 was ik net met mijn acupunctuurpraktijk in Nuenen begonnen. Mijn eerste “officiële” reumapatiënt was indertijd mijn schoonmoeder: oma Annie. Haar studentikoze zoons vonden dat wel grappig; zo kon ik ongestraft mijn schoonmoeder “pijnigen”. Dat leek hen ook wel wat. Nu is mijn schoonmoeder de aardigste en gezelligste schoonmoeder van Nederland en omstreken, dus daar had ik geen behoefte aan. Verder probeerde ik mijn zwagers tevergeefs duidelijk te maken dat acupunctuur praktisch pijnloos is. Hun reactie was slechts een hilarisch gelach…
In het najaar van 1993 openbaarde zich bij mijn schoonmoeder reumatoïde artritis. Het begon met pijnlijke polsen en pijnlijke vingerknokkels. Al snel kon je ook echt zien dat er iets niet goed was. Schoonmama kreeg namelijk dikke, gezwollen polsen en ook haar vingerknokkels zetten op. Toen ze merkte dat ze de reguliere medicijnen niet echt hielpen, vroeg ze, na enige aarzeling, aan mij of ik haar wilde behandelen.
Dat was voor haar een grote stap. Ze was vroeger namelijk apothekersassistente geweest. Ze had onder meer 6 jaar de apotheek van een huisarts in de Achterhoek, waar ze vandaan komt, gerund. Mijn schoonmoeder was dus gepokt en gemazeld in de reguliere gezondheidszorg en was als rechtgeaarde Achterhoekse wars van “zweverige flauwekul”. Nu was ze te beleefd en, zoals ik al eerder opmerkte te aardig, om mijn acupunctuurpraktijk openlijk in die categorie onder te brengen. Maar acupunctuur was toch meer iets voor anderen dan voor haar.
Toen mijn schoonouders een keertje bij ons logeerden, was het dan zover. Ik zou haar dat weekend voor het eerst gaan behandelen. Haar verbazing was groot toen ze na de eerste behandeling in de nacht van zaterdag op zondag beter had geslapen, dan ze sinds tijden gedaan had. Voor haar was het sowieso al bijzonder om ergens anders beter te slapen dan in haar eigen bed. De reden dat ze nu toch zo goed had doorgeslapen had, dat ze niet wakker was geworden van de pijn. Die was namelijk al wat minder geworden. Ik wist die zondag ochtend niet wat ik hoorde. Want vaak zijn er toch wel wat meer behandelingen nodig om een pijnklacht sterk te verminderen of te laten verdwijnen. Wel voelen veel mensen zich na de eerste behandeling energieker en ze slapen beter.
Ik behandelde haar vervolgens op zondagmiddag weer en daarna vertrokken mijn schoonouders naar huis, in Laag-Keppel. Twee dag later belde mijn schoonmoeder enthousiast maar toch wat verbaasd op: de zwellingen aan haar pols en knokkels waren praktisch weg. Ze vroeg of ze het komende weekend terug kon komen voor nog wat van die behandelingen. Natuurlijk was ik erg blij met dit resultaat en natuurlijk was ze van harte welkom voor nog meer behandelingen. In nog eens vier behandelingen waren haar klachten volledig verdwenen. Uiteraard voor dat moment. Want na verloop van tijd kreeg ze weer klachten. Dat is ook te verwachten en daarom had ik haar dat tevoren ook verteld. Met acupunctuur bestrijd je de pijnklachten en de ontstekingen die met reuma gepaard gaan. Het komt veel minder vaak voor dat de reuma echt helemaal verdwijnt. Je zou kunnen zeggen dat acupunctuur een zeer effectieve symptoombestrijder is bij reuma. Dat betekent dat veel reumapati¨nten een of twee keer per jaar voor enkele behandelingen bij mij langskomen.
Het mooie van acupunctuur is dat reuma-patiënten geen of veel minder vergroeiingen hoeven te ontwikkelen. Omdat je met acupunctuur de ontstekingen die de vergroeiingen veroorzaken bestrijdt. Zo ook mijn schoonmoeder. Ze heeft zich de afgelopen jaren regelmatig laten behandelen. Als ze weer pijn had of last van ontstekingen kreeg. Gemiddeld behandelde ik haar misschien 4 tot 5 keer per jaar. Ze is vorige week 78 geworden maar ze beweegt en loopt als iemand van midden zestig. Verder hebben zich geen vergroeiingen ontwikkeld.
Oma Annie is zelfs zo vitaal (volgens haar door de acupunctuurbehandelingen) dat ze gemiddeld eenmaal per veertien dagen oppas is voor haar jongste kleinzoontjes van 4 maanden en 1,5 jaar. Ze rijdt zelf het hele eind van Laag-Keppel naar Blaricum en terug. Verder is ze sinds acht maanden overgrootmoeder. Oma Annie helpt ook haar kleindochter in Valkenswaard regelmatig uit de brand als ze een oppasprobleem heeft…
Wel vond oma Annie het indertijd te koud in mijn praktijk, als ze zo stil moest liggen tijdens de behandeling. Daarom zijn sindsdien de behandelbedden verwarmd. Oma Annie vindt de behandelingen daardoor nog prettiger. Zoals de meeste patiënten dommelt of soest ze dan heerlijk weg bij een muziekje van haar lievelingscomponist Mozart.